Επιπλέον επιλογές σελίδας:

Τοπική γαστρονομία

Στην κουζίνα του τόπου μας όπως διαμορφώθηκε με την πάροδο των αιώνων, υπάρχει ένας βασικός πυρήνας από ορισμένα θεμελιώδη και αυθεντικά στοιχεία που της χάρισε την ιδιαίτερη φυσιογνωμία της, της έδωσε διάρκεια, την έκανε γευστική, ασφαλή και επιθυμητή. Αυτά τα στοιχεία, που επιβιώνουν μέσα στις σύγχρονες αλλαγές και μεταμορφώσεις, είναι καταρχήν τα προϊόντα της περιοχής, όπως το ψωμί, το λάδι, το κρασί, τα χόρτα και τα λαχανικά, τα όσπρια, τα ψάρια και το αρνάκι ή κατσικάκι.

Είναι επίσης ορισμένοι οσφρητικοί – γευστικοί συνδυασμοί όπως το τρίπτυχο λάδι – κρεμμύδι – μαϊντανός ή παγιωμένες τεχνικές μαγειρέματος όπως το γιάχνισμα και το τηγάνισμα σε λάδι.  

Πηγή: Σοφία Χριστοπούλου “Αχαιών Γεύσεις”

Αναμφίβολα η περιοχή πατάει γερά πάνω στην γεωγραφική της διαμόρφωση που είναι η μήτρα της ποιότητας των προϊόντων της ,καθώς συνδυάζει θάλασσα, απότομες βορεινές πλαγιές και μεγάλο υψόμετρο σε ελάχιστη απόσταση. Επίσης αξιοποιεί μια παράδοση λιτότητας , απλότητας και καθαρότητας των γεύσεων.

Θα μπορούσε κανείς να απολαύσει ελαφρές διαφοροποιήσεις ανάλογα με τη γεωγραφική ζώνη που βρίσκεται. Έτσι στην παραθαλάσσια ακτογραμμή του Κορινθιακού κυριαρχεί το ψάρι (βακαλεούδια του Κορινθιακού, μπουργέτο ,γαβράκι στο φούρνο) , στις πλαγιές της Αιγιάλειας τον τόνο δίνει το λάδι και τα μικρά κρέατα (κατσικάκι με χόρτα λαδορίγανη, βεργάδι ασπρογιάχνι, καλοκαιρινό μπριάμι, φασολάκια φρέσκα  ή γεμιστά) ενώ στην ορεινή περιοχή των Καλαβρύτων, στα οροπέδια και στα λιβάδια του Χελμού, συναντάς κοπάδια αιγοπρόβατα, αγελάδες ντόπιας ράτσας και ίσως λαγούς, αγριογούρουνα και ζαρκάδια (αγριογούρουνο στιφάδο, γκιούλμπασι, ψητά κρέατα ).

Από τον Χελμό και το Παναχαϊκό οι κάτοικοι εξασφαλίζουν τα γαλακτοκομικά τους προϊόντα , το τυρί (με κυρίαρχη την φέτα Καλαβρύτων) , τα ζυμαρικά , το γιαούρτι και με αυτά τροφοδοτούνται οι πόλεις της Αχαΐας. Κάποιες φορές στα ορεινά ξέρουν να μαζεύουν και να προσφέρουν άγρια μανιτάρια , ενώ στο χωριό Πλανητέρο εκτρέφουν και ψήνουν πέστροφες στα νερά του Αροάνιου ποταμού.

Το αμπέλι είναι παντού στην περιοχή και εκτός από τα αξιοθέατα αμπελουργικά τοπία που δημιουργεί , επιβεβαιώνει ότι οι ποικιλίες αμπελιών που ιστορικά καλλιεργούνται σε μια περιοχή είναι σε γευστική συνάφεια με τα τοπικά προϊόντα. Ο Ροδίτης που καλλιεργείται αιώνες τώρα εδώ, ταιριάζει κατ’ εξοχήν με τη φέτα, τα λαδερά φαγητά, τα όσπρια, τα μικρά ζώα της περιοχής. Οι δε κάτοικοι κατανάλωναν παλαιότερα μεγάλες ποσότητες κρασιού ανεξάρτητα από ηλικία και φύλο.

Τις περασμένες δεκαετίες η γαστρονομία στην Αιγιάλεια και στα Καλάβρυτα φίλτραρε και αφομοίωσε νέες γευστικές διαστάσεις που της πρόσφεραν τόσο οι πρόσφυγες από την Μικρά Ασία όσο και οι αστικές αναζητήσεις της Πάτρας στην Δύση και στα Ιόνια νησιά. Έτσι έχει προκύψει μια σύνθετη κουζίνα ικανή να δημιουργεί μια πανδαισία γεύσεων, καθώς η περιοχή διαθέτει όλα τα υλικά της μεσογειακής και της σύγχρονης ελληνικής διατροφής.

Παράλληλα δεν ξέχασε ποτέ τα γευστικά της πρότυπα που διαμορφώθηκαν από τους περιορισμούς της αγροτικής κοινωνίας ,τις αξίες και τις απαγορεύσεις της (πχ. στις νηστείες, σουπιές με ψιλικά και χταποδάκι με μακαροτσίνια). Ούτε έπαψε να αναγνωρίζει την προτεραιότητα της συζήτησης και της συντροφιάς γύρω από το τραπέζι έστω και σε βάρος των γευστικών προτεραιοτήτων.

Μέχρι τον τελευταίο παγκόσμιο πόλεμο, οι κάτοικοι στήριζαν την κουζίνα τους στα δημητριακά (σπιτικά ζυμαρικά, τουτουμάκια και τραχανά, χειροποίητες πίτες όλων των ειδών), άφθονα χόρτα από καλλιεργημένα αμπέλια ή λιβάδια (χορτόπιτες), όσπρια και λαχανικά (φασόλια με χόρτα και μυρωδικά), λίγο ψάρι, παστό βακαλάο που εισάγεται στη θέση της εξαγόμενης σταφίδας (μπακαλιάρο πλακί με σταφίδα Βοστίτσα) και λιγότερο κρέας.

Το λάδι «νομοθετεί» και οδηγεί αυτή τη συναρπαστική κουζίνας απλότητας. Εκτός του ότι είναι το βασικό μαγειρικό λίπος, έχει και τον ρόλο της βασικής “σάλτσας“ καθώς περιχύνεται πάνω από σαλάτες, χορταρικά, και αναρίθμητα άλλα πιάτα από ψάρια έως όσπρια, ενώ χρησιμοποιείται ακόμα και στο ψήσιμο.

Ως βασική σάλτσα χρησιμοποιείται το αυγολέμονο (κολοκυθάκια γεμιστά με αυγολέμονο) που μας έρχεται από τους βυζαντινούς χρόνους, και η ντομάτα (από τον 19ο αιώνα) ενώ η σάλτσα σαβόρο με δενδρολίβανο και σκόρδο αφορά στα ψάρια( ψάρια σαβόρο).

Τα ξακουστά λεμόνια της Αιγιάλειας μαζί με το λάδι και την ρίγανη του Χελμού είναι απολαυστικά και αναλαμβάνουν τα πολλά ψητά της περιοχής (παϊδάκια και σουβλάκι Αιγίου).

Το τυρί, τα αυγά και οι ελιές συμμετέχουν αποφασιστικά στη καθημερινή διατροφή, με διάφορους τρόπους. Αποτύπωμα στην περιοχή αφήνουν επίσης τα γλυκά του κουταλιού και η μοναστηριακή ροδοζάχαρη

Το αναγεννημένο ενδιαφέρον για την τοπική γαστρονομική παράδοση τις τρείς τελευταίες δεκαετίες και για τα οφέλη της μεσογειακής διατροφής, βρήκαν στην περιοχή έκφραση μέσα από τον θεσμό των Οινοξενείων και πολλά ενδιαφέροντα και πρωτότυπα πιάτα σερβίρονται στα μενού των σημείων Οινοξένεια. Μια πλήρης καταγραφή των φαγητών που απαντώνται συχνά και είναι δημοφιλή στη περιοχή, μπορείτε να βρείτε στο παρακάτω αρχείο .

 

Προσεχείς εκδηλώσεις
Φόρμα κατάθεσης προτάσεων προς Δίκτυο Ποιότητας Οινοξένεια.
Ακολουθήστε μας στα κοινωνικά δίκτυα...

© 2021 Δίκτυο Ποιότητας Οινοξένεια

Σχεδίαση, Κατασκευή Ιστοσελίδας – Προσαρμογή CreativityWeb.gr  |  Theme by AncoraThemes

to top